تأثیر تغذیه بر ریزش موی سر

ریزش مو، یک مشکل شایع است که نزدیک به 50 درصد از مردان و زنان تا سن 50 سالگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این مشکل اغلب ناشی از عوامل ژنتیکی است. به عنوان مثال، آلوپسی آندروژنیک که طاسی با الگوی مردانه یا زنانه نیز نامیده می‌شود، یک بیماری بسیار شایع بوده که تا حد زیادی ارثی است. این در حالی است که تأثیر تغذیه بر ریزش مو را نیز نمی‌توان نادیده گرفت.

فولیکول‌های مو از نظر متابولیک، فعال‌ترین در بدن هستند. در نتیجه در برخی موارد، رشد مو ممکن است تحت تأثیر سوء تغذیه و همچنین کمبود ریزمغذی‌ها باشد. بسیاری از آنچه که در مورد تأثیر مواد مغذی بر ریزش مو شناخته شده است، بر اساس بیماری‌هایی است که منجر به کمبود این‌ها می‌شود. در این مقاله، مواردی را که بر ریزش مو نقش دارند به خصوص تأثیر تغذیه بر ریزش مو را بررسی می‌کنم.

ریزش موی سر چگونه ایجاد می شود؟

مو در همه جای پوست انسان به جز در مکان‌هایی مانند کف دست‌ها، کف پاها، پلک‌ها و ناف رشد می‌کند. بسیاری از موها آنقدر ظریف هستند که عملاً نامرئی هستند، از این رو به راحتی دیده نمی‌شوند. مو از پروتئینی به نام کراتین تشکیل شده است که در فولیکول‌های مو و در لایه بیرونی پوست تولید می‌شود. از آنجایی که فولیکول‌ها سلول‌های مویی جدید تولید می‌کنند، سلول‌های قدیمی با سرعت حدود 6 اینچ در سال از سطح پوست بیرون می‌زنند. موهایی که بر روی پوست می‌بینید، این‌ها در واقع رشته‌ای از سلول‌های کراتین مرده هستند.

یک سر بالغ به طور متوسط ​​حدود 100000 تا 150000 تار مو دارد و روزانه 100 عدد از آنها را از دست می‌دهد. پیدا کردن چند تار مو روی برس مو لزوماً دلیلی برای هشدار جدی در خصوص ابتلا به ریزش مو نیست. در هر زمان، حدود 90 درصد از موهای روی پوست سر افراد در حال رشد هستند. هر فولیکول چرخه زندگی خود را دارد که می‌تواند تحت تأثیر سن، بیماری و طیف گسترده‌ای از عوامل دیگر قرار بگیرد. چرخه زندگی هر فولیکول به سه مرحله تقسیم می‌شود:

• آناژن. رشد فعال مو که معمولاً بین دو تا هشت سال طول می‌کشد.
• کاتاژن. رشد موی انتقالی که دو تا سه هفته طول می‌کشد.
• تلوژن. مرحله استراحت مو که حدود دو تا سه ماه طول می‌کشد. در پایان مرحله استراحت، موها ریخته می‌شوند و یک موی جدید جایگزین آن می‌شود. دوباره این چرخه رشد شروع می‌شود.

ریزش موی سر با کدام علائم همراه است؟

علائم ریزش مو و شرایط ریزش مو در مردان، زنان و کودکان متفاوت است. با این حال، افراد در هر سن یا جنس ممکن است متوجه جمع شدن موهای بیشتری در برس مو یا در حمام شوند. علائم ریزش مو و شرایط مو در کودکان و بزرگسالان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ریزش ناگهانی و تکه‌ای مو
• کاهش خط مو
• تکه‌های موهای شکسته و ریزش ناقص مو در پوست سر
• ریزش بیش از حد مو، اما نه طاسی کامل، پس از بیماری‌های مختلف و درمان‌های دارویی، کاهش وزن سریع، کم‌خونی یا استرس

عواملی که در ریزش مو نقش دارند

تنها تأثیر تغدیه بر ریزش مو نیست که اهمیت دارد، عوامل مختلفی از بیماری گرفته تا تغذیه نامناسب، عدم تعادل هورمونی و استرس شدید، این‌ها می‌توانند در ریزش مو نقش داشته باشند. اگر موهای نازک یا طاسی را تجربه می‌کنید، باید ریشه مشکل را پیدا کنید تا بهترین درمان را بتوانید تعیین کنید. در ادامه به بررسی هر کدام از این عوامل مؤثر بر ریزش مو می‌پردازم:

بارداری و زایمان

یکی از دلایلی که باعث ریزش موی سر می‌شود، عدم تعادل‌های هورمونی است. این عدم تعادل به خصوص پس از بارداری و زایمان رخ می‌دهد که هورمون‌ها دچار نوسان شدیدی می‌شوند. بعد از بارداری مدتی طول می‌کشد تا سطح هورمون‌ها به حالت عادی برگردد، بنابراین برای مادران پس از زایمان اصلاً غیرعادی نیست که متوجه نازک شدن موها یا حتی تکه‌هایی از طاسی شوند. این اغلب حدود سه ماه پس از تولد نوزاد رخ می‌دهد. این نوع از ریزش مو جای نگرانی ندارد. چراکه فولیکول‌های مو بعد از زایمان بهبود می‌یابند. از این رو این نوع ریزش مو موقتی است و موهای شما دوباره رشد خواهند کرد.

مشکلات تیروئید

مشکلات مرتبط با تیروئید مانند کم‌کاری یا پرکاری تیروئید، یک وضعیت پزشکی است که می‌تواند منجر به ریزش مو شود، زیرا هر شرایطی باعث عدم تعادل هورمونی می‌شود. هورمون‌ها تقریباً به تنظیم همه عملکردهای بدن از جمله رشد مو کمک می‌کنند. دریافت درمان مناسب برای کنترل هر یک از این بیماری‌های تیروئید، سطح هورمون‌ها را کنترل می‌کند و متعادل نگه می‌دارد. در نهایت، ریزش مو را متوقف می‌کند و به موهای شما اجازه می‌دهد تا دوباره رشد کنند.

استرس عاطفی

هنگامی که با یک اتفاق استرس‌زا در زندگی روبرو می‌شوید، مانند طلاق یا جدایی، ورشکستگی یا سایر مشکلات مالی، از دست دادن خانه یا مرگ یکی از عزیزان، استرس عاطفی قابل توجهی نیز می‌تواند چرخه طبیعی زندگی از جمله رشد مو را مختل کند. عوامل استرس‌زای عاطفی قابل توجه می‌توانند باعث ریزش موی موقت شوند، اما زمانی که استرس تحت کنترل قرار گیرد، معمولاً رشد طبیعی مو به روال عادی خود بازمی‌گردد.

مصرف دارو

یکی از عوارض جانبی تعدادی از داروهای مصرفی برای مشکلات رایج سلامتی، مصرف دارو است. داروهایی از جمله داروهای رقیق‌کننده خون، داروهای ضد بارداری خوراکی، داروهای افسردگی، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی و یا کلسیم، همگی این‌ها می‌توانند منجر به نازک شدن مو یا طاسی شوند. مصرف بیش از حد ویتامین A و داروهای مبتنی بر ویتامین A به نام رتینوئیدها نیز می‌تواند باعث ریزش مو شود.

همچنین برخی از داروهای شیمی‌درمانی که برای درمان سرطان استفاده می‌شوند، باعث ریزش مو می‌شوند، زیرا سلول‌های سرطانی را از بین می‌برند. همان‌گونه که معمولاً موها بعد از شیمی‌درمانی دوباره رشد می کنند، پس از قطع مصرف داروهایی که باعث ریزش مو می‌شوند نیز باید رشد کنند.

بیماری های خودایمنی

از جمله الگوی ریزش مو که با یک بیماری خودایمنی همراه است، آلوپسی آره‌آتا است. بنابراین تصور می‌شود که برخی از اشکال ریزش مو می‌توانند ناشی از یکی از این شرایط پزشکی باشند یا حداقل به نحوی با آن مرتبط باشند. دیابت و لوپوس، از بیماری‌های خودایمنی هستند که می‌توانند منجر به ریزش مو شوند. این نوع ریزش مو ممکن است همیشه قابل برگشت نباشد و گاهی اوقات ممکن است دائمی باشد. این در حالی است که داروها و جراحی‌های مرتبط با ترمیم مو ممکن است به جبران ریزش مو کمک کنند.

عفونت‌ها

برخی از عفونت‌ها و بیماری‌ها هستند که می‌توانند منجر به ریزش مو شوند. عفونتی که باعث عفونت قارچی پوست، تب بالا و عفونت‌های باکتریایی مانند سیفلیس می‌شود، همگی می‌توانند باعث طاسی یا نازک شدن موها شوند. درمان عفونت زمینه‌ای می‌تواند رشد مو را بازگرداند و از ریزش موی بیشتر در آینده جلوگیری کند. بنابراین اولین قدم این است که برای حل مشکل اولیه به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید.

تخمدان پلی کیستیک در خانم ها

سندرم تخمدان پلی‌ کیستیک (PCOS)ّ، یک اختلال هورمونی شایع است که می‌تواند موجب ایجاد علائمی همچون رشد موهای زائد در صورت و بدن شود. در حالی که بسیاری از مبتلایان به سندرم تخمدان پلی‌ کیستیک، موهای ضخیم‌تری را روی صورت و بدن خود دارند، اما برخی از آنها دچار نازک شدن مو و ریزش مو می‌شوند. این به عنوان آلوپسی آندروژنیک یا ریزش موی الگوی زنانه نیز شناخته می‌شود.

ژنتیک

معمولاً اکثر زنان و مردان در اثر افزایش سن دچار ریزش تدریجی مو یا نازک شدن مو می‌شوند. این در حالی است که آمار نشان می‌دهد که از هر 10 نفر، 4 نفر به دلیل ژنتیک دچار ریزش مو می‌شوند. اینکه چگونه می‌توان متوجه شد که ریزش موی شما ارثی است یا ناشی از استرس یا بیماری، ریزش موی ژنتیکی تقریباً همیشه روی خط موی شما تا وسط بالای سر شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

در ریزش موی ارثی، مردان ممکن است ریزش موی شدیدی را تجربه کنند که از شقیقه‌ها یا خط مو شروع می‌شود. ریزش موی ژنتیکی زنان اغلب کمتر آشکار است اما گسترده‌تر است. از سوی دیگر، چنانچه موهای شما از پشت سر یا به صورت توده یا تکه ریزش داشته باشد، تقریباً به طور قطع یک عامل ارثی نیست و نیاز به معاینه پزشک دارد.

وارد شدن شوک به فولیکول‌های مو

هنگامی که بدن شما تحت استرس فیزیکی جدی قرار می‌گیرد، چرخه طبیعی رشد و استراحت مو مختل می‌شود. در نتیجه ریزش مو، اغلب به شکل نازک شدن موها رخ می‌دهد و این باعث می‌شود تا تارهای مو به صورت توده بیرون بیایند. هرگونه شوک وارده به بدن مانند تصادف شدید، عمل جراحی، تجربه سوختگی یا بیماری شدید نیز می‌تواند به فولیکول‌های مو شوک وارد کند. در نتیجه تا ۷۵ درصد از موها دچار ریزش می‌شوند.

استفاده بیش از حد از محصولات مراقبتی یا حرارتی مو

تلاش برای ایجاد یک مدل موی خاص، می‌تواند آسیب و شکستگی قابل توجهی به تارهای مو وارد کند. این می‌تواند منجر به ریزش مو و نازک شدن بیشتر موها شود. شامپو زدن یا سشوار کشیدن بیش از حد، استفاده مکرر از وسایل حرارتی حالت دهنده مو، کشیدن موها مثلاً با سشوار کشیدن برای حالت دادن مو، بستن مو به مدل دم اسبی، همگی این‌ها می‌توانند منجر به ریزش مو شوند.

کمبود مواد موردنیاز بدن

ویتامین‌ها و مواد مغذی ضروری، مانند پروتئین که از یک رژیم غذایی سالم دریافت می‌کنید، سلامتی را در سراسر بدن شما تضمین می‌کند. داشتن رژیم غذایی متعادل، به شما این اطینان را می‌دهد که همه اندام‌ها و سیستم‌های داخلی شما همان‌طور که باید کار می‌کنند. تغذیه نامناسب یا پیروی از یک رژیم غذایی محدود می‌تواند منجر به انواع کمبود مواد مغذی شود که به نوبه خود می‌تواند منجر به نازک شدن مو، ریزش مو و در نهایت طاسی شود.

نقش تغذیه بر ریزش موی سر

اگرچه عوامل مختلفی از جمله: ژنتیک، استرس، بارداری و زایمان، مصرف دارو، برخی از بیماری‌های خود ایمنی و غیره بر ریزش موی سر تأثیر می‌گذارند، اما تأثیر تغذیه بر ریزش مو را نمی‌توان نادیده گرفت. یکی دیگر از عوامل مؤثر بر ریزش مو، داشتن رژیم غذایی ناسالم و غیراصولی است که به اندازه کافی، مواد موردنیاز را برای بدن تأمین نمی‌کند. قبل از اینکه مواد غذایی مفید برای جلوگیری و یا کاهش ریزش موی سر را معرفی کنم، به عادت‌های غذایی نادرست اشاره می‌کنم که موجب ریزش مو و افزایش آن می‌شود.

اشتباهات رایج تغذیه ای که ریزش موی سر را تشدید می کنند

رشد مو با وجود برخی از مواد مغذی در بدن مرتبط است، اما حضور بیش از حد و نادرست آن‌ها در رژیم غذایی، می‌تواند بر سلامت موی سر تأثیر منفی بگذارد. در نتیجه این اثرات منفی، ریزش مو و طاسی احتمالی را به دنبال دارد. بنابراین اکرچه توجه به تأثیر تغذیه در ریزش مو و رعایت اصول تغذیه‌ای اهمیت دارد، اما ابتدا لازم است تا اشتباهات غذایی خود را بشناسیم. در اینجا لیستی از اشتباهات رژیم غذایی که ممکن است منجر به ریزش مو شوند، آورده شده است:

مصرف غذاهای غنی از شکر تصفیه شده

شکر تصفیه شده اثرات نامطلوبی بر سلامت بدن دارد که یکی از آنها، بدتر شدن کیفیت مو و ناخن است. مصرف زیاد قند منجر به افزایش گلوکز خون می‌شود. این بدان معناست که بدن مجبور است انسولین بیشتری تولید کند. در نتیجه تولید بیشتر انسولین، منجر به افزایش آندروژن‌ها یا هورمون‌های جنسی مردانه می‌شود. این می‌تواند منجر به کوچک شدن فولیکول‌های مو و در نهایت طاسی زودرس شود. این موضوع نشان می‌دهد که چقدر تأثیر تغذیه بر ریزش مو اهمیت دارد. برای کاهش ریزش مو، باید از مصرف غذاهای غنی از شکر تصفیه شده خودداری کنید.

مصرف مواد غذایی با سطوح بالای جیوه

یکی دیگر از عواملی که در اشتباهات غذایی، بر ریزش موی سر تاثیر می‌گذارد و اهمیت تأثیر تغذیه بر ریزش مو را نشان می‌دهد، مصرف مواد غذایی با سطوح بالای جیوه است. یکی از منابعی که از طریق آن جیوه مصرف می‌کنیم، ماهی است. برخی از ماهی‌ها غنی از جیوه هستند و باید از مصرف آنها اجتناب کرد. ماهی‌های حاوی جیوه شامل سوشی، ماهی خال مخالی، اره ماهی و ماهی تن است. شما می‌توانید این‌ها را با غذاهای دریایی سالم‌تر مانند میگو و یا ماهی آزاد و دیگر محصولات دریایی دارای جیوه کمتر یا فاقد جیوه جایگزین کنید.

مصرف کم روی و آهن

آهن و روی، از جمله موادی هستند که سلامت مو را تسهیل می‌کنند و باید در رژیم غذایی گنجانده شوند. به این دلیل که این‌ها به تشکیل کراتین کمک می‌کنند که برای رشد و سلامت مو اهمیت زیادی دارند. منابع غذایی حاوی روی و آهن، شامل غذاهای دریایی و گوشت قرمز است. برای آن دسته از افرادی که رژیم گیاه‌خواری دارند،  لوبیا منبع خوبی از این مواد مغذی برای گیاه‌خواران است.

مصرف مواد غذایی با شاخص گلیسمی بالا

غذاهایی با شاخص گلیسمی بالا به راحتی به قند تجزیه می‌شوند. شاخص گلیسمی (GI)، مقداری است که برای اندازه‌گیری میزان افزایش قند خون توسط غذاهای خاص استفاده می‌شود. غذاها به عنوان غذاهای با گلیسمی پایین، متوسط یا بالا طبقه‌بندی می‌شوند و در مقیاس 0 تا 100 رتبه‌بندی می‌شوند.

هرچه GI یک غذای خاص کمتر باشد، ممکن است بر سطح قند خون شما تأثیر بگذارد، بنابراین این غذاها برای سلامت و رشد مو بسیار مضر هستند. افزایش مصرف قند منجر به افزایش انسولین و آندروژن در بدن می‌شود که البته بر سلامت مو تأثیر منفی می‌گذارد. غذاهای با گلیسمی بالا عبارت است از: ماکارونی، نان سفید نشاسته‌ای و پنکیک.

رژیم غذایی کمبود کلسیم

کلسیم یک نیاز مهم برای داشتن موهایی سالم و درخشان است. کمبود کلسیم می‌تواند منجر به اثرات نامطلوب بر روی مو و ناخن شود. یک رژیم غذایی سالم می‌تواند از غذاهای غنی از کلسیم مانند شیر، پنیر و سایر محصولات لبنی بهره‌مند شود. تعدادی از علائم کمبود کلسیم مانند ریزش مو، زمانی رخ می‌دهد که بدن شما مقدار توصیه شده از ویتامین D را نداشته باشد. کمبود ویتامین D با آلوپسی و همچنین تعدادی دیگر از شرایط سلامتی مرتبط است.

کمبود ویتامین A یا مصرف بیش از حد آن

ویتامین A برای رشد سلولی بسیار اهمیت دارد و این شامل رشد مو نیز می‌شود. اما کمبود این ویتامین و یا مصرف بیش از حد آن می‌تواند سلامت مو را تحت تاثیر قرار دهد و منجر به ریزش مو شود. سعی کنید غذاهای حاوی بتاکاروتن بالا بخورید که ویتامین A را در بدن تبدیل می‌کند.

برخی از منابع حاوی ویتامین A عبارت است از: هویج، کدو‌‌تنبل، اسفناج، کلم‌‌پیچ و سیب‌زمینی شیرین. با این حال، ویتامین A بیش از حد با اثرات نامطلوب سلامتی مرتبط است. از این رو، توصیه می‌شود همیشه قبل از شروع یک مکمل جدید با پزشک مشورت کنید.

غذاهایی که به کاهش ریزش موی سر کمک می کنند

اگرچه برطرف کردن دلایل ریزش موی سر بسیار مهم است، اما تغییر رژیم غذایی و توجه به تاثیر تغذیه بر ریزش مو در بسیاری از موارد می‌تواند مفید باشد. پزشکان می‌گویند که داشتن رژیم غذایی سالم و مصرف مکمل‌های مناسب می‌تواند ریزش موی سر را کاهش دهد یا موها را ضخیم‌تر و سالم‌تر کند. در زیر غذای غنی از مواد مغذی وجود دارد که ثابت شده است موها را سالم نگه می‌دارند، از جمله:

فلفل دلمه ای قرمز

محققان مکمل خوراکی حاوی ویتامین C را در زنان با موهای نازک آزمایش کردند. آنها دریافتند که این مکمل باعث رشد قابل توجه مو در زنان مبتلا به نازک شدن موقت مو می‌شود. این نشان می‌دهد که ویتامین C از نازک شدن و شکنندگی موها جلوگیری می‌کند. اگرچه ما اغلب به پرتقال به عنوان بهترین منبع ویتامین C فکر می‌کنیم، این در حالی است که تنها نصف یک فلفل دلمه‌ای قرمز متوسط 158 درصد از ارزش روزانه غذایی (DV) این ماده مغذی را تامین می‌کند.

اسفناج

در برخی موارد به ویژه در زنان، علت ریزش مو کمبود مواد معدنی است. مهم است که مطمئن شوید چیزی در رژیم غذایی خود کمبود ندارید که می‌تواند منجر به ریزش مو شود. اسفناج سرشار از آهن است و حاوی سبوم است که به عنوان یک نرم‌کننده طبیعی برای مو عمل می‌کند. برگ سبز اسفناج همچنین حاوی اسیدهای امگا 3، منیزیم، پتاسیم، کلسیم و آهن است. همگی این مواد کمک می‌کنند تا موها براق و سالم باشند.

ماهی سالمون

بدن انسان می‌تواند نور خورشید را به ویتامین D تبدیل کند که تقویت‌کننده استخوان‌ها است. با این حال، یکی از موادی را که بدن قادر به ساخت آن نیست، ساخت اسیدهای چرب امگا 3 است. از این رو، نیاز است که منابع حاوی امگا 3 را مصرف کنیم. امگا 3 علاوه بر کمک به تناسب اندام و کمک به پیشگیری از ابتلا به بیماری، کمک می‌کند تا موهای شما رشد کند و آنها را براق و پرپشت کند.

تخمه آفتابگردان

تخمه آفتابگردان سرشار از ویتامین B5 یا همان اسید پانتوتنیک است که به جریان خون در پوست سر و رشد مو کمک می‌کند. بر اساس مطالعات علمی، کمبود اسید پانتوتنیک به عنوان یک ماده مغذی مرتبط با ریزش مو شناسایی شده است.

چغندر

چغندر سرشار از مواد شیمیایی طبیعی به نام نیترات است. چغندر پس از تجزیه شدن در بدن ممکن است به بهبود گردش خون کمک کنند. این کار باعث می‌شود تا اکسیژن و مواد مغذی به فولیکول‌های مو برسد.

بوک چوی

متخصصان پوستی که ریزش مو را درمان می‌کنند، سطح فریتین خون شما را بررسی می‌کنند. فریتین خون، پروتئینی است که آهن ذخیره می‌کند. چنانچه دچار کمبود آهن شده باشید و یا آهن بیش از حد در خون شما باشد، انجام تست فریتین ضروری است. در صورتی که مبتلا به کمبود آهن هستید، بوک‌چوی از منابع غنی از آهن است که احتمالاً سطح فریتین شما را افزایش می‌دهد.

آجیل و دانه‌ها

چند گزینه‌ی تحقیقاتی اثبات‌شده برای طاسی با الگوی مردانه مانند توکوترینول‌ها و بتا سیتوسترول وجود دارد. این ترکیبات را می‌توان از طریق مصرف آجیل و دانه‌ها دریافت کرد. به عنوان مثال، یک منبع غذایی خوب برای بتا سیتوسترول، پسته است. گردو و سایر آجیل‌ها نیز، حاوی روغن‌هایی هستند که به میزان الاستین موهای شما می‌افزایند. الاستین، موها را نرم نگه می‌دارد و از شکننده شدن آن‌ها جلوگیری می‌کند.

جو

ویتامین E یک آنتی‌اکسیدان قوی است که در واقع می‌تواند نور مضر UV را جذب کرده و از سلول‌های پوست محافظت کند. همچنین آسیب‌های ناشی از نور خورشید بر روی پوست سر را که می‌تواند باعث نازک شدن موها شود، ترمیم می‌کند. در یک مطالعه، توکوترینول‌ها یا انواع مختلف مکمل‌های ویتامین E، به مدت هشت ماه در بیماران مبتلا به ریزش مو مورد بررسی قرار گرفت. سی و هشت نفر مکمل و برخی، دارونما دریافت کردند.

گروهی که مکمل مصرف کرده بودند، 34 درصد بهبودی در رشد مو داشتند. اگرچه مقدار توکوترینول‌های مورد استفاده در این مطالعه به سختی از طریق رژیم غذایی به دست می‌آید، از این رو نیاز به مصرف مواد غذایی حاوی این ویتامین وجود دارد. از منابع غنی از توکوترینول، جو است.

عدس

بکی از آن مواردی که تأثیر تغدیه بر ریزش مو را نشان می‌دهد، مصرف عدس است. عدس سرشار از ترکیبات ضروری موردنیاز بدن مانند پروتئین، آهن، روی و بیوتین است. همچنین دارای مقدار زیادی اسید فولیک است. طبق گفته پزشکان، بدن برای بازگرداندن سلامت گلبول‌های قرمز خون نیاز به اسید فولیک دارد. با مصرف عدس، می‌توان این ماده موردنیاز را به بدن رسانید.

تخم مرغ

تخم مرغ، سرشار از ویتامین B به نام بیوتین است که به رشد مو و تقویت ناخن‌های ضعیف و شکننده کمک می‌کند. از میان گروهی از زنان مبتلا به ریزش مو، 36 درصد از آنها در یک مطالعه تحقیقاتی، دچار کمبود بیوتین بودند. کمبود این ویتامین می‌تواند منجر به ریزش مو شود. از منابع غذایی که غنی از بیوتین هستند، شامل: تخم مرغ، بادام، آووکادو و ماهی قزل آلا.

صدف خوراکی

از مواد معدنی مهم برای سلامت بدن، روی است. وقتی بدن دچار کمبود روی شده است، ممکن است ریزش مو را تجربه کنید. نتایج حاصل از یک مطالعه تحقیقاتی نشان داده است که مصرف مکمل روی باعث بهبود ریزش مو در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) می‌شود. به این دلیل که روی به سلول‌های مسئول ساخت مو کمک می‌کند تا کار خود را به درستی انجام دهند. از جمله منابع غذایی غنی از روی می‌توان به صدف خوراکی، گوشت گاو و یا خرچنگ اشاره کرد.

دیگر عوامل مؤثر بر ریزش موی سر

بر اساس تحقیقات، علاوه بر تأثیر تغذیه بر ریزش مو، عوامل دیگری همچون نوشیدن الکل، سیگار کشیدن و کمبود خواب نیز ممکن است با افزایش خطر ریزش موی سر مرتبط باشند. یک مطالعه عملی نشان داده است که سیگار کشیدن، مصرف بیش از حد نوشیدنی‌های الکلی، افزایش مصرف کافئین و افزایش مدت زمان استرس با ریزش مو مرتبط است. تحقیقات همچنین نشان داده است که کیفیت پایین خواب، یک عامل خطر برای الگوی ریزش مو آلوپسی آره‌آتا است.

چنانچه می‌خواهید سایر عواملی را که ممکن است باعث ریزش مو شوند را محدود کنید، اجتناب از سیگار کشیدن، محدود کردن مصرف الکل، داشتن خواب مطلوب و مدیریت سطح استرس خود را در نظر بگیرید. در ترکیب با یک رژیم غذایی مغذی، این اقدامات ممکن است به حفظ سلامت موهای شما و کاهش خطر ریزش مو کمک کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

بچه ریزش موی شما ناشی از تأثیر تغذیه در ریزش مو باشد، چه دیگر عوامل بیماری‌زا، بهتر است برای هر گونه ریزش مو که به راحتی قابل تشخیص نیست، به یک متخصص مراجعه کنید. این به شما کمک می‌کند تا آنها بتوانند علت زمینه‌ای و بهترین روش درمانی را تعیین کنند. چنانچه در طول قرار ملاقات، متوجه علائم غیرعادی دیگری شدید، برای پزشک شرح دهید. علائمی همچون:

• کاهش وزن ناگهانی
• خستگی
• تورم بدن
• تب
• تغییر در حرکات روده
• بثورات یا سایر تغییرات پوستی روی پوست سر یا بدن

کلام پایانی

ریزش مو به هر دلیل که باشد، ممکن است باعث ناراحتی و نگرانی شما شود. در مواردی که ریزش مو علت زمینه‌ای خاصی ندارد، به سادگی یک تغییر در تغذیه، عادات غذایی و سبک زندگی می‌توان آن را درمان کرد. چنانچه ریزش موی شما دلایل جدی‌تری دارد، باید به پزشک مراجعه کنید تا هر چه زودترو به موقع درمان را شروع کنید.

سؤالات متداول